...چشم انتظارم...

#یادداشت به مناسبت روز معلم

“معلم دلسوز و شاگردان تنبل مکتب اقتصاد مقاومتی”

امروز روز معلم است و بنده اولین شاگرد تنبل او:

چه زجری میکشد معلمی که دایه دلسوزتر از مادر است!
چه سخت است معلم هر روز شاهد درجا زدن شاگردانش باشد! چه ناگوار است معلمت بهترین معلم دنیا باشد و خودت تنبل ترین شاگرد دنیا!
معلمی که هم بگوید و هم تبیین کند و همه تقسیم بندی مطالب کند و هم تکرار و شاگردی که فقط چشمش به اوست و هوشش با شیطان!
معلمی که معجون شفا بخش را تعارف می کند و شاگردی که جام زهر را حواله او می کند!
معلمی که قانون زندگی را به شاگردان تعلیم می دهد و شاگردی که در بزنگاه ها قانون شکن قهاری است!
معلمی که راه نشان میدهد و شاگردی که به دنبال چاه میگردد!معلمی که هر روز با دیدن شاگردان تنبلش پیر و پیرتر میشود!
معلمی که اگر بگوید به چپ بپیچید به راست می‌پیچند و اگر بگوید به راست به چپ؛ پیچاندن کار همیشگی شاگردانش است!
شاگردانی که ادعای انقلابیگری دارد ولی ادعای ویترینی نه واقعی!
معلمی که مظلوم است ولی مظلوم مقتدر…
معلم عزیزم امام است ولی در تنبلی ماموم‌های خود زجر میکشد!
ماموم‌های تنبلش نه به قیامش میرسند و نه به قعودش و در آخر هنر کنند تواب هستند.